Anasayfa Kütüphane Fark Nedir? Transducer (Dönüştürücü) ve Transmitter (Verici) Arasındaki Fark Nedir?

Transducer (Dönüştürücü) ve Transmitter (Verici) Arasındaki Fark Nedir?

6 Aralık 2016

9504

Dönüştürücüler (Transducers)

Dönüştürücüler temelde mekanik enerjiyi genellikle millivots elektrik sinyaline çeviren birincil eleman sensörleridir. Bağlantı kablosunun elektrik direnci, kablo uzun olduğunda önemli hatalara neden olabilir. Güç sağlamak ve çıkış sinyalini vermek için üç veya dört bağlantı telleri gereklidir. Bunlar genellikle ölçülecek olan çevre veya materyalle temas halindedir. Buna iyi bir örnek, gerinim (straingage) ölçerdir. Gerinim ölçerlerin bazı kullanım alanları takım tezgahlarında, basınç sensörlerinde, gerinim ölçümlerinde, gerilim sensörlerinde, darbe sensörlerinde, tork ölçümlerinde kuvvet ölçümü içindir. Transdüserler, daha önce tesis parametrelerinin ölçümlerini yapmak için yeterli idi ve değer sahada veya ekipmanın yakınında ölçülür. Dönüştürücüden göstergeye olan mesafe oldukça kısadır. Ancak, enerji santralleri ve kazan işlemleri gibi teknolojinin ve otomasyonun gelişmesiyle, proses cihazlarının okumaları veya çıktıları uzun mesafelere “ulaştırması” gerekliliği ortaya çıkmıştır. Dönüştürücünün milivolt çıktısı elektromanyetik parazitlenmeye karşı daha hassastır. Direnç ve diğer parazitlerden dolayı sinyal kaybı oluşabilmektedir. Ölçülen bu değerin uzak mesafedeki kontrol odasına taşınması zorunluluğu ile transmitterler (vericiler) geliştirilmiştir.

Vericiler (Transmitterler)

Trasmitterler, transdüserlerin milivolt sinyal çıkışının işlenmesine ve uzun mesafelerde iletim için akıma dönüştürülmesini sağlayan elektroniklerdir. Akım, duyarlı olan gerilimin aksine radyo frekansı parazitlerinden hemen hemen hiç etkilenmez . Vericiler, akım çıkış cihazlarıdır ve iki veya üç telli olabilir. Hem güç almak hem de bir çıkış sinyali iletmek için iki tel kullanıldığında, uzun kabloların gerekli olduğu yerlerde önemli maliyet tasarrufları yapılabilir. Basınç minimumdan maksimuma değiştiği için sıklıkla 4 mA’dan 20 mA’ya değişecek şekilde ölçeklenirler. Böylece, yerleşik elektronikler, 4 mA’den daha düşük bir maksimum akım değeriyle çalışabilir olmalıdır. Dahili devre, “akım tahrikli” olduğundan, uygun basınç oransal akımının belirli bir limite kadar hat direncine bakılmaksızın muhafaza edildiğinden emin olmak için iki terminal arasındaki verici voltajını kontrol eder. Böylece bu cihazlar uzun kablolarla kullanım için çok uygundur ve voltaj çıkış transdüserlerine kıyasla elektromanyetik parazitten çok daha az etkilenirler. Bazen akım döngüsü veya seri aygıtlar olarak adlandırılan, farklı konumlarda ek görüntüler, çıkış sinyalini bozmadan döngüye kolayca dahil edilebilir. Bu tür cihazlar, normal olarak, mesafe ile birlikte sinyal çıktısında önemli bir düşüşe uğramazlar.

Dijital çıkış vericileri, normal olarak, ölçülen basınç değerlerini kablolar, optik fiberler veya radyo vasıtasıyla uzaktaki bir alıcıya veya ‘ana makineye’ iletilen dijital kodlara dönüştüren bir mikro işlemci içerir. Fieldbus (IEC1158) ve daha geleneksel 4 mA ila 20 mA akım çıkışı sistemleriyle birlikte çalışacak tesislere sahip olan HART gibi bir dizi standart sistem mevcuttur. Basınç değerleri vermenin ötesinde dijital iletim, diyagnostik bilgileri, durumu ve alarmları içerebilir ve vericilerin uzaktan yeniden yapılandırılmasını da kolaylaştırabilir.

Endüstri otomasyonunun ilk yıllarında transdüserler ve vericiler tamamen farklıydı, ancak araştırma ve geliştirmelerle üreticiler, gömülü verici içerisine sahip bir transdüser ve elektronik imalatının ilerlemesi nedeniyle boyutu küçük olan tekli paket aletleri üretmeye başladılar. Günümüzde bazı dönüştürücüler, küçük cep telefonu SIM kartları veya daha küçük boyutları olan paketleri içinde entegre devreler içeriyor. Transdüserler önce vericiye bağlanır ve daha sonra bir denetleyiciye gönderilir, şimdi dönüştürücü/verici enstrüman doğrudan denetleyicilere bağlanabilir.